Lo soen ech awer och mol nach eppes zu deem Hannergrond:
Fir méch ass d'Illusioun awer perfekt. Och wann ech jo mëttlerweile weess, datt di Foto hei an engem Gaard an der Géigend vun engem Niewefloss vun der Musel gemaach gouf, sou kann ech méch dach trotz allem net der Illusioun erwieren, datt di helle Sträif do och kéint d'Musel sin an di Eisebunnspoteauën grad sou gutt op der Obermoselstreck kéinte stoen. Ech weess, di däitsch Maste sin aanescht an d'Musel ass mi breed, an awer. Di Szen mat der Coupe mat den Drauwen an d'Glas an d'Fläsch Fiederwäissen provozéieren a ménger bescheidener Virstellung den Trugschluss, datt di hess Sträif Waasser ass an datt dat doten an eenem Wënzer seinem Gaart laanst d'Musel misst sin.
Exposé pour le ombres nennt een dat doten, oder? Ob alle Fall fannen ech hei, datt di Zeechnung an de Schieder an an deenen ënneschte manner "lichtdurchfluteten" Beräicher hei dénger Versioun vun DEM Klassiker gutt bekënnt.
Den Hannergrond ass fläicht eppes dominat, fir mäi Goût stéiert dat awer absolut net, bien au contraire, mat denen schéinen Hierschtfaarwen an en plus de Boke ënnerstëtzen dës flott arrangéiert Zeen.
