Wann de Quellejang nach géing liewen, deen hätt bestëmmt eng Fabel geschriwwen:
L'âne et le coq.
Un jour, Maistre Asinus, sur un clocher perché,
Valsait au gré du vent, contemplant le village.
Un coq excommunié, sans Dieu dans son bagage,
Voulut chasser le Gris de son trosne exalté.
E Kompliment fir deng Schwéiermamm, jorsch,
di Dikricher muss een huele wi se sin.
Wann een mat deenen bis eens gët,
da weess een wat een vun deenen huet.
Du bass dénger Zäit eben viraus
Geknipst ass eng Saach, gewisen eng aner.
Déng Versen bezéien op alle Fall däitlech Positioun, an dat gefällt mir (wéi d'Versen am Iwwrégen och, a nët ze knapps).